Chłód nocy zaczął powoli przepuszczać między siebie ciepło zbliżającego się dnia. Meksykanin najbardziej lubił tę porę doby, gdyż wszystko wtedy ożywało, wracało do życia. Gdy otacza nas ciemność jesteśmy przygaszeni, a nasze ruchy są jakby osłabione, nie w pełni możliwe do wykonania. Rzadko kiedy podejmujemy wtedy trafne decyzje, gdyż to światło dopiero daje nam pełni sił i wypuszcza na nasze twarze uśmiech. W nocy można łatwo się zgubić, stracić szanse na odnalezienie właściwych kroków na swojej ścieżce.
Człowiek umiera i ... I już go nie ma prawda? Odszedł, rozpłynął się, usnął na wieki bez możliwości obudzenia się z pięknego snu. Lecz co się dzieję z ludźmi, których zostawia? Mają o nim zapomnieć, przestać myśleć, uspokoić ból i pozwolić mu wygasnąć? Przecież wspomnienia zawsze będą w nas trwać, nawet te złe i to wyróżnia człowieka od innych. To, że potrafi pamiętać wszystko co sprawiło mu radość, ale również i smutek. To właśnie wspomnienia budują nasze życie, nieustannie się nami opiekują, obdarzają szczęściem i spokojem. Potrafią też nas niszczyć, ale tylko dlatego, że im na to pozwalamy.
